Bana Düşen
- MART 11, 2019
- 1
- 1
Her gün bu elma aÄŸacının yanına seni tekrar burada göreceÄŸim anı düşleyerek geliyorum. Yorulmadan ve vazgeçmeden asla. Bekliyorum…Sonu gelmeyen bir azalışın içine sürüklenmiÅŸim sanki, her adımda yeni bir mesafeyle yüzleÅŸiyorum. Her gün batımında yine sana kavuÅŸamamanın getirdiÄŸi o hüzün gelip saklanıyor çehremin kuytularına. ”Yine mi buradasın?” sorularına karşılık, ”buradayım bekleyeceÄŸim,” diyor. Yine aynı sözleri duymaktan kaçarcasına içime çekilip yerde bulduÄŸum küçük taÅŸlarla oyalanıyor, konuÅŸmalarına böyle mani oluyorum. Ne kadar umarsız olmaya çalışsam da yapamıyorum bir türlü, arkalarından söylenmekten geri duramıyorum.”Siz ne bileceksiniz bu kadın niye buraya gelir. Her gün bu yaÅŸlı halimle canıma garezim mi var? İçimdekileri söyleyecek olsam aklını yitirecek garibim,” deyip geçersiniz deÄŸil mi? Ama öyle deÄŸil iÅŸte, öyle deÄŸil…
YaÅŸamak için tek tutunacağım burası iÅŸte, bu elma aÄŸacının ÅŸu güzel dalları. Bir gün buraya gelmesem kahrımdan ölürüm. Ben bilmiyor muyum sanki beklemenin onu getirmeyeceÄŸini, sizin kadar ben de bilmiyor muyum? Siz, o hep ne derdi bilir misiniz? Gönlünce yap derdi, gönlünce yap ve baÅŸkasına kulak asma. Åžimdi ben yalnızca seni dinlemek istiyorum. Gönlüm her gün buraya getiriyor beni. Evime ocağıma sığamıyorum. Gönlüm beni buraya çağırıyor, beraber dikip büyüttüğümüz bu elma aÄŸacının yanına. Ağır geliyor herkesin bir ÅŸeyler demesi ama onların deÄŸil, gönlümün dilediÄŸini yapıyorum. Bu dünyada pek rahat yok, bilirsin câhilliÄŸimizde çoluk çocuk, iÅŸ güç derken rahat yüzü göremedik; canımızın çektiÄŸine gözümüzü kapadık. Tam rahata eriÅŸeceÄŸimiz zamansa ayrılık düştü bahtımıza. Hem yaÅŸlılık geldi çattı gayrı elli param olsa giyeceÄŸim yine bir kara etektir.Geçen fotoÄŸraflara baktım, büyükler bir bir eksilmiÅŸ. Bir ben kalmışım içlerinden. Bilmem gözlerim farklı mı bakıyor artık. Gençler güldükçe hayret ediyorum ki, hayret edilecek ÅŸey mi bu? Uzun zaman oldu öyle gülemiyorum. Buraya geldiÄŸimde günler tez geçiyor, her adımda bir anım canlanıyor. Bir bakmışım o günlerdeyim yanımda sen ve çocuklar. Tahtaları çıkarmış sedir yapmaya uÄŸraşıyorsun. Tek başına bir ÅŸey yapmayı sevmediÄŸinden çocukları da toplamışsın başına, hem seni izliyor, hem söylediklerini yapmaya çalışıyorlar. Biraz sonra güzel bir ayran getiriyorum. Sıcak havanın yorgunluÄŸu azalıyor çehrenizde.Sana öyle baktıkça içimde bir özlem kıvranıyor sanki… Sonra çürümüş elmalara gidiyor gözüm. Tam burada dinlenirken biri çağırıyor seni. Bana, biraz bekle iÅŸimi halledip geleceÄŸim diyorsun.
Ben hâlâ buradayım, bekliyorum ama gelmiyorsun…